ديگر را بلد نيست. به عنوان مثال فرزند آن ها در واکنش به نزديک شدن يک کودک ديگر جيغ مي کشد، موهايش را مي کشد، او را هل مي دهد و يا مي زند. اين رفتارها براي والديني که نحوه صحيح برخورد با وي را نمي دانند، بسيار نگران کننده است.

همه کودکان تا حدي در دوران رشد و تکامل خود نسبت به ديگران رفتارهاي تهاجمي بروز مي دهند.

کودکي که چشم خرس عروسکي اش را درمي آورد، مي خواهد همين کار را با کودک ديگري بکند! کودکان نمي دانند قدرت خود را چگونه بايد کنترل کنند و حتي با آن چه کنند. آن ها توان درک «علت و معلول» و توان درک «درد» ديگران را ندارند.

به همين دليل يک کودک قلدر ممکن است ناگهان به سمت کودک ديگري حمله ور شود و به بهانه گرفتن اسباب بازي اش توسط او، هلش بدهد يا بزند، کودکان در سنين پايين نمي دانند که چگونه عصبانيت خود را نشان دهند و چون نمي توانند حرف بزنند، از توانايي فيزيکي براي نشان دادن عصبانيت خود استفاده مي کنند.

به علاوه بايد به خاطر داشت که هر کودکي سرشت خاصي دارد. بعضي کودکان آرام و ساکت مي نشينند و برخي پرتحرک تر و فعال تر هستند و همين بچه ها هم بيشتر به تهاجم به ساير کودکان گرايش دارند. در طول زمان کودک ياد مي گيرد که خودش را کنترل کند و همبازي خوبي براي ساير بچه ها باشد.ميگنا دات آي آر.والدين مي توانند کودک فعال خود را مديريت کنند و مهارت هاي مورد نيازش را به وي آموزش دهند. اين نکته ها شايد به بسياري از والدين کمک کند که بتوانند کودک خود را در مواقع قلدري بهتر مديريت و کنترل کنند.

*وقتي تهاجمي رفتار مي کند و به سمت کودکان ديگر حمله مي برد، او را تنها نگذاريد، کنارش بنشينيد و حرکاتش را اصلاح کنيد. وقتي با دست کودکي را هل مي دهد، دستش را بگيريد و آرام روي دست کودک مقابل بکشيد و به او ياد دهيد که چگونه با دوستش رفتار کند. وقتي کودک ديگري را نيشگون مي گيرد بگوييد «دردش مي گيرد، بهتر است با هم بازي کنيد».

اگر نمي تواند خودش را کنترل کند او را از ساير بچه ها به طور موقت جدا کنيد و پس از مدتي دوباره برگردانيد و آموزش ها را تکرار کنيد.

* به او نوازش و نازکردن را بياموزيد و بارها و بارها با او اين کار را تمرين کنيد.

* سعي کنيد اسباب بازي هاي خشن را از دسترس او دور کنيد. طبيعي است که اگر اسباب بازي خشن در دسترس او باشد، به بازي هاي خشن گرايش پيدا مي کند.

* رفتارهاي او را توضيح دهيد. مثلا وقتي کودک ديگري را هل مي دهد: «بگوييد تو از دوستت عصباني هستي چون اسباب بازي ات را گرفت».

* او را تشويق کنيد که احساساتش را به صورت کلمه بيان کند و نه با حرکت خشن. به عنوان مثال بگوييد: وقتي عصباني مي شوي، بهتر است بگويي عصباني هستم تا ديگران متوجه شوند. حتي کودکان کم سن و سال هم مي دانند عصبانيت يعني چه

* به ديگران بگوييد که کودکتان تهاجمي رفتار مي کند چون هنوز ياد نگرفته است احساساتش را به درستي بيان کند. تاکيد کنيد که بچه ها را دوست دارد و به تدريج ياد مي گيرد که با بقيه مهربان باشد.

به خاطر داشته باشيد که فراگيري مهارت هاي اجتماعي زمان زيادي مي برد و صبوري، درک و هدايت شما، به کودک کمک مي کند تا اين مسير را بهتر و سريع تر طي کند.

منبع: خراسان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: